Bij gebrek aan een winkeldeur om een bordje op te kunnen hangen van 11 augustus tot en met 5 september gesloten i.v.m. vakantie; radiostilte. Geen ontvangst, lekker onbereikbaar, even terug naar de basis. Dat is tevens exact waaraan veel mensen behoefte blijken te hebben in die weken vrijaf onder de noemer zomervakantie. Met of zonder kinderen, iedereen lijkt deze drie tot vier weken op geheel eigen wijze, maar toch met veel overeenkomsten in te richten, aldus mijn ‘follow-up’ studie, welke uiteraard extreem evidenced based gegrond is.
Deze zomervakantie bracht ik door in eigen (Zwitser)land. Een afwisseling van zon en bergen, berghutten en campinghemels. Niet opgegroeid met ‘de Waard’ tenten, fanatieke kampeerouders en camping of scouting skills, blijf ik hierbij altijd een beetje een klungel of buitenbeen. Is de kampeerder een specifiek archetype, wordt daarom mijn onderzoeksvraag. Geen beter oord om dit te bestuderen als tussen de wijnvelden in het mediterrane Ticino (zuidelijke en Italiaanse deel van Zwitserland). Dit deel van Zwitserland heeft sexappeal, de Duitse punktlichkeit eindelijk wat schwung gekregen. Volle druiventrossen hangen hier zwaar aan de ranken eind augustus. De temperaturen zomers, al valt de avond alweer vroeg in. Overal Italiaans gekwetter rondom het Lago Maggiore, die de grens tussen Italië en Zwitserland negeert en overschrijdt. Wat klinkt dat Italiaans toch lekker en dan naar de Valle Verzasca, wat minstens net zo mooi is, als dat het klinkt. La Vita è Bella, flaneren in Ascona met huisgemaakt Gelati en Tiramisu. Flinterdunne pizza met verse ingrediënten en daarna een siësta aan het strand, in slaap gewiegd door de zuidenwind die kleine golfjes op het immense Lago Maggiore veroorzaakt. Alles aanwezig wat het leven aangenaam maakt en zo glijden de dagen als vanzelf voorbij, gewoon door er te zijn.
Haaks staat deze regio op de alpen, die altijd fascinerend en adembenemend zijn, maar minder gedijend en gemakkelijk te bedwingen. Hoogtes, steiltes, concentratie, inspanning en weersveranderingen zijn woorden die daartoe behoren. Deze brengen je ontspanning door inspanning en dit werkt verslavend; het blijft je uitdagen om je grenzen te verleggen. Mijns inziens maakt een mix van beide regio’s de ideale vakantie.
Terug naar de onderzoeksvraag omtrent de camping en hun bewoners. Met een achtergrond als fysiotherapeute, ben ik fanatiek geschoold in het observeren van menselijke beweegpatronen. Deze interesse heeft zich in de loop der jaren uitgebreid van het looppatroon naar het gehele postuur en alles wat daar op- of aanzit. Op een ligbed onder de parasol aan de rand van het zwembad, gluur ik door mijn oogharen naar het rondscharrelend ‘wild’ over het kampeerterrein. Er wordt rustig voortbewogen, gesoezeld in de namiddagzon, bij elkaar gezeten en gekletst. Alles gaat langzaam, tempo schildpad is aan, tempo haas is uit. Zo kom ik tot de volgende conclusie en antwoord op de onderzoeksvraag: ‘De kamperende mens heeft de behoefte zijn complexe en hectische dagelijkse leven terugbrengen tot de basis van voedsel verzamelen en slapen op de grond onder zelfgebouwde beschutting. De hele dag buiten zijn en tegelijk bovenop zijn medesoortgenoten. De groep beschermt immers tegen indringers. Ik zie decennia aan evolutie terug, en tegelijkertijd geen sprong vooruitgang, in de vorm van Decathlon tentjes en gepimpte volkswagenbusjes. Als de na te streven huizenjacht en materiële overcompensatie in de vakantie wordt losgelaten, wil iedereen ineens toch terug naar de natuur, eten met een houten vork, koken met maar 1 pan en hurken in het gras.
Daarbij een extra detail: In deze habitat toont ieder op z’n gemak zijn naaktheid, zoals een hond op z’n rug ligt te slapen als teken van ultieme comfort en ontspanning. Vleselijkheid is hier de realiteit. Brede lijven, uitvergroot met plakplaatjes. De kip of het ei verhaal. Ontstond eerst het grote lijf, zodat er meer oppervlak is om het te beschilderen, of…. Hoe dan ook; deze moderne vorm van verhalen vertellen en te herinneren leeft onverminderd voort, zoals voorheen dit de enige manier was een geschiedenis levend te houden.’
Tot zover de vakantiepret, back to work en een marathon voor het 1 jarig jubileum.
HULDE aan de JUNGFRAU
Met als afsluiting van mijn 1 jarige jubileum in Zwitserland dan eindelijk de Jungfrau marathon. Een mooier jubileumcadeau als deze medaille had ik mij niet kunnen wensen. Symbool voor bloed, zweet, blijdschap en tranen…niet alleen op deze schitterende dag met perfecte weersomstandigheden, maar zeker ook gedurende het afgelopen jaar tijdens alle ervaringen, ontmoetingen, avonturen. Bij deze run was ik de maagd, mijn eerste keer, de Jungfrau😊 en het heeft mijn leven verrijkt.
Foto's : Jungfrau regio
Foto's: Ticino, Valle Verzasca
Foto's: Brienzer Rothorn & Eisee
Foto's: Grimselpas & Gelmersee
