Fraai, strak en met gemak

Met de koude wind die doet gloeien van binnen. Trekt de natuur zich langzaam weer terug.

 'S ochtends een sluier van mist, koude vochtige paden in de lang aanhoudende schaduw. Schimmels en porseleinzwammen veroveren een stronk dood hout. De zilverdistel verdroogt en verschrompelt. Een laatste aster, daar nog wat paarse Scabiosa. Het is nu wachten op een laatste opleving. Een overweldigende deken van kleurenpracht. Als een laatste stuiptrekking, tot het bonte kleed weer in ruste gaat (tot de carnaval). Zo intens, dat het sporen in ons geheugen achterlaat, het verlangen latent aanwezig blijft, tot een volgende cyclus.

Er gaat een buitengewone schoonheid uit van de herfst. Grillig, wisselvallig en tegelijkertijd zo fraai. Dit seizoen komt misschien wel het dichtste bij de vergankelijkheid. Raakt ons in onze sterfelijkheid en confronteert ons, met het proces van aftakeling. Langzame veroudering, het opdrogen, verdorren tot alleen het skelet nog over is. Het liefst kijken we dit beest niet in de bek.

Verdoezelen de eerste scheurtjes onder lagen vernis, leiden de aandacht af met veel heisa. Kammen voor de spiegel nauwlettend die pluk haar over die kalende plek, afgekleed met een hip tenue. Of compenseren met veel baard, bombarie en borstspieren.

Krampachtig proberen we de jeugdigheid vast te houden. Grijpen deze bij het puntje van z'n staart, voor die ons ontglipt. Moeders die heter dan hun dochter willen zijn, omdat het voor hen eenvoudigweg meer urgentie heeft; ze nog geen afscheid kunnen nemen.

Nog één keer opvallen, uitdossen......voor het licht voorgoed uitdooft. En tja de tijd, die raast maar voort.

In Val Mingers is het ‘s ochtends nog verlaten, zelfs de vogels slapen uit. Een miniem laagje ijs ligt naast de blauwe monnikskap op het gras. De mossen glinsteren als een laagje groen fluweel op de rotsen. Uit het woud galmen luid; lage en diepe kreten.

Een indrukwekkend oergeluid. De mannetjes herten burlen in de najaarszon. Het is hun tijd om op te vallen en te imponeren.

Anabolen, ozempic, botox. Het lijkt wel het groot Nederlands dictee: kun je dit foutloos spellen, is het online overal te bestellen. De prijs voor een rimpelloze toekomst. Blijf lekker strak, en dat alles met gemak. Geen maanden meer op rantsoen, lekker oneindig consumeren. Niet de veroudering omarmen, de sterfelijke schoonheid accepteren. Vooral de aftakeling proberen af te weren en de tand des tijd negeren.  

Een gure wind snijdt overal doorheen. Ze jaagt de enkele bezoekers naar binnen.

In de kleine eetkamer in Lavin, sjokt de norse bedienster met verweerd gezicht langs de tafels. Aan de wand hangen lege lijsten, wachtend op invulling. Het haast niet, de tijd mag hier z'n gang gaan. Na de huisgemaakte notentaart verschijnt er toch een zuinige glimlach, bij het afscheid goed gemeende wensen. In dit uitgestorven, afgelegen oord, is men niet direct uitgelaten. Zowel de natuur als de inwoners dragen geen maskers. Pure schoonheid gaat een leven lang mee.

Foto's: Engadin Val Mingers

Foto's Grafenort aa Schlucht