Het was afgelopen week ‘Blue Monday’, de welbekende 3e maandag in januari. De meest uitzichtloze en saaie maand van het (nieuwe) jaar. Niks meer te vieren, allemaal op rantsoen en stoïcijns ploeteren in kou en donker. Verdrongen en vergeten Calvinistisch gedachtengoed komt even boven drijven. Na 3 weken eentonigheid is het dieptepunt bereikt en overvalt ons dit miserabele gevoel extra hevig (aldus statistiek), en is het officieel ‘Blue Monday’. Op deze vreselijkste maandag zijn er slechts twee mogelijkheden: jezelf totaal verdoven en volvreten gedurende 24 uur, op deze veto dag in dry januari, om daarna gelijk voorgoed die zinloze voornemens weer te staken. Of een paar dagen ‘op tjak’ in bijvoorbeeld het prachtige gebied: Quatre Vallees rondom Verbier, het Franse deel van Zwitserland. De hemel zo blauw, dat je hiermee je geheugen voorgoed een andere input kan geven bij het noemen van deze term. En tegelijkertijd een nieuw voornemen aannemen om vanaf nu voor altijd in januari weg te gaan uit de sleur.
De frisse wind, gloeiende wangen, gezicht weggestopt in je col. Ski, snowboard, slee of wandelattributen mee. Alleen of met familie, vrienden…het maakt niet uit, de hemel blijft blauw.
's Ochtends vroeg geradbraakt het stapelbed uitgerold. De matrasveren laten een patroon achter op je bil. De ‘st Gotthard’ pilsjes waren al net zo oneindig als de tunnel zelf, de vorige avond. Slok koffie, brötli op de vuist, met één been alvast de skibroek in, kop in de wind. Alles voelt beter als je weer buiten bent geweest.
Op de top van de Montfort voel je je als Nirmal Purja in '14 Peaks', on top of the world. Dat 99,9% van de bergbeklimmers hier met de lift is gekomen, niet noemenswaardig. Waaghalzen laten zich hier van de berg afglijden. Na een aanloop over de kam, stortten zij zich in de diepte. Soepel en atletisch, stuiven sneeuwwolken achter hen op en laten zij een patroon van slingers achter, waar zij de sneeuw doorsneden hebben. Daar staat halverwege de afdaling een man verstijft op z’n plank. Zijn hoofd gaat nerveus van links naar rechts, de gekleurde jas wappert in de straffe wind. Geen redding nabij. 99,8% van de bezoekers slaat dit gade, bedwelmd door de lucht van Gruyère kaas, kop thee erbij; ‘iemand nog een koekje?’.
Zon getankt, uitzicht genoten, voldaan en hongerig richting een warme hut voor Raclette en Glühwein. Ondertussen zakt de zon langzaam weg, voorziet de laatste toppen van licht en laat de bergketens baden in ‘deep purple’. De maan verschijnt en langzaam kleurt de hemel nog een laatste keer blauw deze maandag, het diep en donkerblauw van de invallende nacht.
Foto's: Quatre Vallees
foto's: Melchsee Frutt
