De oerknal slaat in als een bom tijdens het ochtendgloren en morgenstond. Pilatusland wordt bruusk wakker geschud, een buitenstaander krijgt direct flashbacks naar de komeet uit Netflixhit ‘Don’t look up’ (Uit stof herrezen zullen wij tot stof wederkeren…) Een aankondiging van het einde der tijden …? In Luzern en omgeving is het vooral het startsein om een week maximaal het leven te vieren, ‘Breaking bounderies’ op een andere wijze dan David Attenborough verkondigt. Voor je het weet is het leven op aarde immers voorbij…..
Schmutzli’s bestormen de straten. Verscholen achter maskers gaan zij uitzinnig de (zons)ondergang tegemoet. De altijd bescheiden en beleefde Zwitser schudt z’n schuchterheid af en ondergaat een metamorfose naar extravagante feestganger en dost zich uitbundig uit in kleurrijke kostuums. Kosten noch moeite zijn gespaard voor deze grote ‘Umzug’. Sinds er aangekondigd is dat de ‘oerknal’ er komt, werd er met dubbele kracht en man & macht gewerkt aan de mooist versierde wagens. Blaaskapellen struinen door de straten. Bomen worden uit het woud aangesleept en omgetoverd tot prachtige Guuggerbaumen; in de stad opgetrokken onder begeleiding van fakkels en muziek. De schoonheid van het leven getoond in kleur, muziek, dans. Loosssss gehts. Gecompliceerde vraagstukken verdwijnen naar de achtergrond, keuzevrijheid ingeperkt tot: Bier of schnaps? Plassen of kakken? Raclette of Wurst? Confetti of fakkel? Slapen of seks?
Dompel onder in het feestgedruis, niks worstel en kom boven, maar lekker laten meeslepen en deinen op de beat. Een week totale losbandigheid, alsof de tijd dringt voor de Apocalyps nadert. Mocht die onverhoopt uitblijven kan er daarna altijd nog 40 dagen worden gevast en gesobert om de veroorzaakte en vernietigende impact op het milieu te neutraliseren.
Een ander deel van de bevolking voelt in deze week meer voor een letterlijke ‘umzug’, en weet niet hoe snel ze zal ontsnappen aan de drukte. Door de ski’s onder of op de rug te binden en het hoogland in te trekken. Om hoog- en droog een berghut te bereiken, zo aan de zondvloed te ontsnappen. Toch is ook daar het gevaar niet geweken. Tijdens de tour met ski’s liggen overal lawines op de loer. Kruipend op enkele meters afstand verschijnt een sliert aan de horizon. Karavaan in het landschap, de stilte hangt als een vacuüm in het luchtledige. Gehijg en het ritmisch kraken van de latten op het sneeuwvlak weerkaatsen tussen de bergketens, een Z-patroon achterlatend in het vrije 'gelände'. De tweede in rij stopt en wijst plotseling omhoog. De rest volgt, oranje jacks klapperen in de wind. Luisterend naar een plof; een losschietend schneebrett?! Ah, een groepje gemzen is te onderscheiden op de zuidhang van de Gemmistock. Hand weer aan de stok en het ritme keert gestaag terug, de zonsondergang tegemoet.
Zum Schluss.... ‘Niet de tijd gaat voorbij, wij gaan voorbij.’ Geniet, vier het leven, omarm, heb elkaar lief. Dat er grenzen zijn aan (economische) groei is al decennia een terugkerend thema. De enige grondstof en energiebron op aarde, die werkelijk onuitputtelijk en voor iedereen beschikbaar is, blijkt tot dusver nog altijd de liefde. Laat je inspireren en verwonderen door de mensen en natuur om je heen. Open je ogen en zie de schoonheid van wat is. Hoor de muziek en dans, spreek je uit en houd je vooral niet in. We weten immers nooit wanneer én of het echt voorbij gaat….
foto's: Gemmipas en Wildstrubel, Wallis
foto's: Grindelwald & Schilthorn
foto's: Uri Eggberge
